OTUZ DÖRT MUM YAK
Ay ışığı kısıldı
Gündüze düştü gece Lokman kâr eylemez Yalın ayakların Garip dizlerine Yaşanmamış saydılar Dünden kalan izleri Alev topunda donanlar Başını uzatmadı Yamalı sevdalara Bir acı boşluğunda Kanatlar çırpındı Ateş kustu ebabil kuşları Toprağa düştü düşleri Otuz dört mum yaktılar Yetimleri saymadan Ölüm gününde Nikâhlandı damatlar Yıldızların altında Topladı anaları Yanık tenli çocukları Hangi dil bomba kusar Otuz dört yanan muma Gündüzden can pazarı Alevler sardı geceden Ölüm haczi dayandı Kırılası ellerden Esmer tenli çocuğa Son kez asıldı tenleri Karlı dallar üstüne Son geçişler süslendi Avundu analar, bacılar Dili mahkûm geceye Bölündü tenler ikiye Düştü salası mumların Gecenin semasına Hacı ÇATKIN 31.01.2012 |