1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
2990
Okunma
Nefes alırken mis gibi kokular geliyor,
Yüzümü dönüyorum, Buram buram kokan bin bir çiçek,
Papatya kokulu umutlara sırtımı dayıyorum,
Güzel hayallerimin gölgesinde…
Ovalar tepelere göller okyanuslara dönüşüyor önümde,
Güneş tersten doğuyor ay kendini saklıyor.
Çiçekler dikenlerini batırıyor elime
Gökyüzündeki o parlak yıldızları bulutlar
Kaplamış göstermiyor çoban yıldızını
Olsun varsın, kanaması gerekiyorsa kanasın ellerim,
Kabullenmek, umutla ileri gitmektir.
Yinede mis gibi kokular hissetmeye devam edeceğim,
Söz verdim kendime, yıllar önce,
Karanlık içinde bile aydınlığı yakalamaya.
Nurhayat Aydemir-2011
5.0
100% (1)
Cevap Yaz