PAPATYA KOKULU UMUTLARIM
Nefes alırken mis gibi kokular geliyor,
Yüzümü dönüyorum, Buram buram kokan bin bir çiçek, Papatya kokulu umutlara sırtımı dayıyorum, Güzel hayallerimin gölgesinde… Ovalar tepelere göller okyanuslara dönüşüyor önümde, Güneş tersten doğuyor ay kendini saklıyor. Çiçekler dikenlerini batırıyor elime Gökyüzündeki o parlak yıldızları bulutlar Kaplamış göstermiyor çoban yıldızını Olsun varsın, kanaması gerekiyorsa kanasın ellerim, Kabullenmek, umutla ileri gitmektir. Yinede mis gibi kokular hissetmeye devam edeceğim, Söz verdim kendime, yıllar önce, Karanlık içinde bile aydınlığı yakalamaya. Nurhayat Aydemir-2011 |