İki Dal
Bir ulu çınarın
Ayrı iki dalı gibiyiz Sen bir dalı Dalların en körpesi Göklere yıldızlara yakın Doruktasın Dilersen Portakal rengine boyanır bulutlar Akşamları hâyal içindesin Samanyolundasın geceleri Seyran edersin Ben öteki dalı Çınarın gövdesine yakın Eğilmişim Kara toprak kemend atmış boynuma çeker Ben çekerim Ecel teri döktürür Her düşen yaprak Gayrı yalnızlıktan Böcek seslerinden usandım Bakma aradaki dallara Son gücümle biraz ben doğrulayım Biraz sen eğil |