umay mektupları..
çıkmazlarına
çıkar yollar vardı taşlarında gül fesleğen menekşe ezilmiş.. yüzüne döküp kara saçlarını taradı ördü günlerce.. gün görmüştü sol yanında yüreğiyle solmuş gün gormüştü yüreğine doğmuş.. yılmıştı yiten çiçeklere bir kabus gibi çöken ellerden tomurcuğu renge durmadan yaprağıyla ezen ayaklardan.. artık taşlaşmıştı kökünü tutan toprak dalını saran ağaç taşlaşmıştı.. oysa mektuplarını hiç yazmamıştı umay sözlerini savurmamıştı rüzgara.. içliydi derindi manalıydı yüreğinde her söz.. bir mektup yazar mıydı bir keskin kılıç gibi kemiğe dayanan pullayıp atar mıydı suya.. çıkmazlarına çıkar yollar vardı taşlarında gül fesleğen menekşe ezilmiş.. 28/01/2012 ödemiş |
Eser güzeldi
Şiirle kal,sevgiyle kal,hoşça kal