HASRETİM ÖLMEYE
o kahve rengi gözlerin söneli
bedenin çansız toprağa düşeli esiyor yine rüzgar kuzeyden sert, deniz çoşmuş tıpkı ruhum gibi, bedenim kumu kazıyor tırnaklarım çamur, kan ağlıyor gözlerim her gün damlalar ateş tenim çehenemi yaşıyor ölmeden sensiz, sustun ya sessizce gittin ya avuçlarımdan uçtun ya güvercin gibi kırıldı kolum kanadım yavrum, ah canım görpe kuzum doyamadım ya sana kıydı kader yine bana damarlarımda bomba patlıyor, boğuluyorum takırtı var içimdeki yapraklarda uyuz olmuş ruhum unutmuş şıkırtıyı kadere kızıyor amma boynu bükük vucudun şöyle yaslanıp duvara derin siğara içmek of öfkarım var sensizliğe parmak uçlarını öpsem saçını okşasam yine yine sarılsam öyle özledimki seni ah hasretim ölmeye irfan KÖKTEN |