Bu gece seni aradım yine...
Gecenın kasfeti çökmüş olmalı gönlüme.
...Seni sordum boş duran havaya
Sonra ismini yazdım karanlığa
ve öptüm.
Karanlık senin kadar vefasız değildi
Biliyor musun?
Seni görür gibiyim karanlığın hücrelerinde
Öptüğüm karanlığa kokun sinmiş
Başım dönüyordu.
Odamın soğuk duvarları anlıyordu;
benim bir şeyden yoksun olduğumu...
Gönlüm sensizliğin fırtınalar koparan iklimini yaşarken
Yüzümde hüznünden gölgeler vardı.

Yüreğimde ışıklar birer birer sönüyordu
Dilimde yine aramadın yıne -yalan- söyledın!
Boşuna bekler oldum gönlümün durağında.

Canım sigara içmek istiyordu uzandım
ciğerlerimi yakarcasına
Seni sigara dumanlarında yaşadım.

Biliyorum bir gün sende beklersin
Belki yağan yağmurlara beni sorarsın
Belki de adını verdığım damlaları bir bir öpersin
Kim bilir?
Doruğundaki karlarına haykırırsın! AĞRI DAĞININ.
Belki de sevdamızı hatırlatan
coşkunluğuna haykırırsın! DİCLENIN FIRATIN.
Belki de sevdamızın sembollerine düşüncelerınden
Yılmayışlarına haykırırsın ZİLANIN REWŞENIN.

Şafak söküyor artık birazdan güneş doğacak karanlık geceme
Ama sen yoksun ya yanımda, gülücükler vermiyorsun ya
yorgunum bitkinim artık.
Şimdi seni yaşadığım bu gecede karanlığa yazdığım
İsmin kaldı siyahlıkların derinlıklerinde.
Güneş doğuyor artık,
SENİ UNUTMADIM...