Sustuğun Yerden!..O, gitti!.. Yokluğuna Ömrümü kattım. Unutmadım adını Ama hiç anmadım. “Adını anamadım.” O, gitti!.. Tükendi umudum Savaşım bitti. Kılıcını sevgimle bileyip Yüreğimi kın sayan “o” gitti. Bakışlarını, Dokunuşlarını, Tüm yaşanmışlıklarımızı Tebessümlerime gizlediğim Hayal kırıklıklarıma sarıp saklıyorum. “Ben seni işte böyle İçlene, içlene Seviyorum.” O, giderken Son kez döndü yüzünü yüzüme. Gönlümü almak (!) ister gibi “öptüm” dedi… sessizce. Bir çırpıda uçuverdi dilimden Ve sordum hiç düşünmeden; “Nereden !?...” Çekmeden gözlerini gözlerimden; “Öptüm” dedi… “Öptüm sustuğun yerden!...” AsabiŞirin 05/09/2oo7 |
yüreğine sağlık..
sözde şair değil .özde şair.. beni, sen şair sayma. ben sadece okumayı seven bir kulum