OLMASAYDI O BULUT
1.
Eylülde mavi bir gündü Genç bir erik ağacının altında sessiz Sardım onu, solgun bir aşktı Kollarımda tatlı bir düş Ve üstümüzde güzel yaz göğü Bir bulut vardı uzakta Öylesine beyaz ve öylesine yukarda Sonra baktım, sanki hiç yoktu 2. Aylar geçti o günden sonra Şöyle ya da böyle sessiz Erik ağaçlarının hepsi kesildi Sorarsan, aşka ne oldu Anımsayamıyorum derim Ama bilirim ne düşündüğünü Yüzünü unuttum gerçekten Tek bildiğim, onu öptüğüm o zaman 3. Öptüğümü de unuturdum Olmasaydı o bulut Anıyorum hala ve hep anacığım Bembeyaz ve uzak Erik ağaçları belki yine çiçek açar Belki o kadının şimdi yedi çocuğu vardır O bulut yalnızca bir dakika göründü Başımı kaldırdığımda uçup gitmişti. |