iz
gökyüzü kara rengine bürünmüş
gözler kan kızılı kulaklarda iç kanatcı çığlıklar etrafta anlamsız bir debeleme hançerlerini çeken insanlar acımadan saldırıyorlar bir birlerine buların tam ortasında çok uzağında bir çocuk ağlıyor deniz mavisi gözlerinden kankızılı yaşlar akıyor onun için güneşin yeniden doğuşu ve uçuşu gökyüzünde kuşların bir umut idi ama orda kuşlar kanlı ve umutlar hep griydi.... |
ŞİİRİN GÜZEL EKSİK OLMA