arsız geceler
gücüm ne kadar dayanır bu hallerime
bilmiyorum içimi kemiriyor arsız düşüncelerim yüreğim, bir ömrün zincirlerini kırıyor mabedinde öyle bir zaman içinde kavrulmuş ki acılar en çetin kışını yaşatıyor kalbime sol yanıma vuruyor darbelerini en şiddetli öfkesinde kırılışlarım kalabalık duvarların gerisinde bırakılmış hikayem tekil zamanların çekilmelerinde di’ li geçmişer dayanılır gibi değil bu haller gözümde büyük bir yangın topu düşler yüreğim giyinmiş acı artıklarını arsız arsız gülüyor yüzüme bense , dokunamıyorum kalbimin bu gece ki hüznüne yalnızlığı örtüyorum usulca hüzün örülü geceye |