ZAMBAKLAR
Gece siyah...
Ve siyah bir sofrada tabak gibi ay... Kadınlar görüyorum, Bir bir canlanıyorlar günah kuytularında... Adamlar yaklaşıyor peşi sıra, Gülümsüyorlar, Nihayet yerli yersiz açıyor zambaklar. Yok mu kadının biri? Düşlere takılıyor engelleri... Gündüzün ışığını kandırıp, Tüm tabuları yıkıyor geceleri! |