MÜMKÜN DEĞİL SEVDAM...
Mümkün Değil SEVDAM…
Uçağım Sabiha’dan Adnan Menderese Gülümsüyor… Havanın çok soğuk olduğu bir seher vaktindeyim, Sokaklarda kimsecikler yok... Tarih 09.01.2012 sabahı ve bir türlü güneş doğmak bilmiyor... Eminim bu gün akşam da olmak bilmeyecek... 2012 yılının ilk ayında, 212 no’lu kapının önünde ACİZCE bekliyorum... Kapı açık, kimse yok sanki, içeri giriyorum... Ayakta bekleşen insanlar var, ellerinde kağıtlar, bakışlarında hüzün var... Bana "hoşgeldin" demiyorlar ama "üzgünüz" dercesine bakıyorlar… Bir an “güneş” yüzünü kapının bir ucunda gösteriyor... “Ay” hemen yanıbaşında parlıyor, ancak... Dokunmak mümkün, konuşmak mümkün, sarılmak, öpüşmek mümkün... DEĞİL ARTIK… |