PARMAK DOKUNDUKÇA KÖZE
Yalnızlık,açık bir yaranın kangren rengidir
Akutlaşır u dönüşüne izin verilmeyen yollardan Geçildikçe Kılcalların,suyu boşu boşuna beklemesidir Kıraçlaşan toprakları emmek için Kim kat kat dolar bileklerine paslı zincirleri Günün ve gecenin bilinmez İrkilir ölü gövdeler üstüne basa basa yürümeye us. Gri zamanların ilikleri Kördüğümle kaskatıysa eğer Çocuksu dolaşımlarda devingenleşmez kan Hüzne bulanmış girdapların arsız şafaklarında Uykularından başını kaldıramaz bir şiir Hangi em uyuşturabilir ki Ezberindeki dualarını bir türlü anımsamayan göbek kordonunu? Hangi ku(r) şun çığlığı Yırtar yurtsuzluk ininin örümcek ağlarıyla gizlenmiş perdelerini . |