İNCE BİR HANÇER
Issız bozkırda usul esen
yaz yelidir hançer Bütün eski kalıtların yanılmaz belleğidir hançer Ayrı kalınca kınından yitik gümüş kabzasıyla Zaman içinde çürüyüp gidecek eğri demirdir hançer Yıkım günlerinde odur öfkeli imgesi şairlerin Pul pul döker pasını birden umutla devinir hançer Ay ışığını sever ne de olsa gecenin dostudur En çok bir kadın koynundaysa sevinir hançer Islak bir parıltı ya da kan izi bırakır ardında Yasak sevişmelerin ölümcül bedelidir hançer Ne zaman kaygan bir kın içinde düşünsem onu Şiirin ipeksi dokusuyla kendine bilenir hançer |