Adın gibisin İstanbul, sadece karanlıkta güzelsin
Şizofren
Asi
Das kapital kılıklısın
Senden vazgeçmeliyim İstanbul
Hayatta yüzü gülmemiş birinin yüzüne bakıp gülmek gibisin
Gülmek ne zormuş meğer vazgeçmenin acizliğine
Dağıt beni, vurgununum Alejandra
Bırakma beni nankör İstanbul’un eline
Gelirken haber ver olur mu?

Kadın gibisin İstanbul, sadece karanlıkta güzelsin
Ezan kokardın eskiden
Şimdi eza kokuyorsun
İlk şiirimi yazdığım fırıncı kızına benziyorsun hem de
O da gürültücüydü, sende
O da tuttururdu bir türkü şinanay diye
Sen tutturmuşsun yarım ay diye
Biliyor musun İstanbul,
Ne Yılmaz GÜNEY’e mutluluk verdi hayat
Ne de Türkçeyi İstanbul’da öğrenen mağrur Kürt çocuklarına
Davalar bile yol yordam bilmiyor gayrı

Tadın gibisin İstanbul, sadece karanlıkta güzelsin
Acı
Ekşimtırak
Demem o ki;
Bırak yakamı bırak!
Ne zaman sana baksam ey İstanbul!
Sunay AKIN’ın kırmızı ruj sürmüş sevgilisi gelir hatırıma
Bir de,
Paramın yetmediği elma şekerleri…

Serdar Sengir