İKİ KÖŞELİ YALNIZLIK
Gökyüzüne asılı kalmış bir yankı
Arıyor kendisini bırakan ağzı Yeniden,yeniden sesini bulmak için İki köşeli yalnızlığın bir ucunda sen,bir ucunda ben Birleşip ayrılıyor çizgilerimiz Hangi boyuttan koparılmıştık ki biz Anı bile yok,ses,koku bile Bir elin yazdığını öteki el karalıyor sanki Silgiler hatırlıyor,kalemler unutuyor bizi... |