MAHZUN BİR KADIN AĞIDI
Ne isyanlar duyuldu ıssız güneşsiz yerde
Irmaklar da söndürmez yürek kor gibi yandı İçi dışı hep fesat gözüne inmiş perde Mahzun bir kadın ağlar yuvası parçalandı Ne sevgi saygı kaldı umutlar hep yıkıldı Birden Dünya’sı döndü düşe çelme takıldı Sürmeli o gözlere ne ağıtlar yakıldı Mahzun bir kadın ağlar yuvası parçalandı Temelden sarsılmıştı yok aile ahengi Kader karşılaştırmış bulamamışlar dengi Savaş alanı gibi ocağa düşmüş çıngı Mahzun bir kadın ağlar yuvası parçalandı Bilmedi kıymetini elle tepti nimeti Aşk sihiri bozuldu bitiyor kerameti Bedenler yorgun düştü yok kavga kıyameti Mahzun bir kadın ağlar yuvası parçalandı Vicdanı sızlamaz ki zulme zulüm katarak Mazlumu üzer ezer gıybet çamur atarak Zehir zemberek saçar lafları çarpıtarak Mahzun bir kadın ağlar yuvası parçalandı TÜLAY*ASLAN |