Canhıraş Suskunluğumun Yankısı.............. Ben ki; Harç karıp, mala vurmuşken Nasırlı yüreğimin çatlayan sızılarına İsyan edip, lanetler yağdırmışken, Kaderimin çetrefil yazgılarına. Sen ki; suskunluğunu da yuttun Dalmışken asalet hülyalarına, Rüzgarlara bile değmeden uçtun Bol renkli simler takarak yaldızlı kanatlarına Anlatmaya dahi gerek görmedin, Hangi kaygının beşiğini sallamıştın Bilemem kaç kuruş, kaç lira almıştın Karşılık, kangren olmuş, uçarı sevdalarına Şimdi; suskunluğunu mu tükürdün, Fütursuz açtığın isyan bayraklarına Avuçlarına sebepsiz döktüğün, Masum görünen, anlamsız gözyaşlarına. Şimdi bırak ki, dursun yüreğim sükûn, Yalnızlığımla, gurbet palasta sevdalara küskün Bir de hıçkırığı bol türkü tutturdum Suskun haykırışlarıma inat, Sessiz ve de sensiz... çetrefil |
Kutarim sair'im ....
Harika bır siir'di okuduğum ....
İlmik ilmik nakış gibi emek ve hayatı işlediniz ....
Siir bastan finale akıcı dupduru dizelerdi.....
Ve ani vurucu final harikaydi.....
Ve Siir'in adi da kendi kadar guzel....
Tebrik ederim sair'im ....
Saygılarımla ....... JANET ...... Sen ve esen KALIN ......