2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1452
Okunma
HAZAN MEVSİMİ
Ümidiğin tükendiği yerde başlar hazan mevsimi
Yağar üstüne yağmurlar,fırtınalar eser ruhunda
Kalbin parçalanır,harabe olur yüreğin
Yinede çırpınırsın;
Artık doğmayacak olan güneşi beklersin
Doğmayacağını bildiğin halde,yinede beklersin
Bilmezsinki sen, atrık hazan mevsimindesin..
Ellerin donar yazın sıcağında,üşürsün yoklugunda,titrersin
Nefesinle ısıtmaya çalışırsın ellerini..
Ama nefesin artık ısıtmaz senii
Karabulutlar kaplamıştır,heryerini
Gündüzün gece,gecen ise zemheri
Karanlığın içinde kayboluşlara dogru yol almışsındır
Çırpınır durursun,ararsın ağartılar arasından gelecek bir ışığı
Işığın karanlık,gündüzün gece,baharın kış,
Mutluluğun hüsran olmuştur
Nafiledir çırpınışların ,kırılmıştır artık kolun ,kanadın,
Tükenmiştir nefesin
Bilmezsinki sen, artık hazan mevsimindesin..
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz