BİR ŞAİRİN ÇÖKÜŞÜ...Ne kadar dirensem de sanki görünmez bir el Beni ayakta tutan vidalarımı söktü Ağladım zaman zaman gözyaşlarım oldu sel Kimi güldü arkamdan, kimi gözyaşı döktü Öyle bir sert esti ki dallarımı kırdı yel Ki hayata bağlayan bir iki ince köktü Ne dilde türkü kaldı ne sazda vuracak tel Düştü elimden kalem, bir şair böyle çöktü Ne el uzatan oldu ne duyan ne görenim Sessizce bitti dostlar benim çöküş törenim Sevgili dostlar... Annem çok hasta, şu anda Antalya tıp’ta tedavi görüyor... Benim de uzun süredir devam eden maddi sorunlarım vardı. İkisi birleşince hayatım karardı diyebilirim. Bu sebeplerle bu ara şiire falan bakabileceğimi sanmıyorum. Sizden Anneme va bana dua istiyorum.Ben sizlere duacıyım. Yeniden bir yerinden tutunup hayatın, ayağa kalkabilirsem İnşaallah görüşürüz... Hepiniz kalbimdesiniz.Allah’a emanet olun. |
HEMEN ÇÖKÜŞ DE NEYMİŞ. YAŞIYORUZ VE HAYAT DEVAM EDİYOR. ANNENİZE SAĞLIK SIHHAT DİLİYORUM. SİZİN DE TÜM SIKINTILARINIZ GİTSİN.
ŞİİR Mİ? HARİKAYDI. ÇÖKMEZ BU ŞİİRİ YAZAN. ALLAH VAR GAYLE YOK. HEPİMİZ SINAVDAYIZ. SİZDE AYRI , BİZDE AYRI.