Yazmayı dene!

M.Gözükara-M.Başpınar’a

Belli ki imanın tamdır kadere
Sen senden sıyrılıp yazmayı dene
Görgün, bilgin değişmeli ha bire
Sınırı sevgiyle çizmeyi dene

Mutlak O’dur, her bir işi halk eden
Mesul tutulmakta, sürüyü güden
Programla hayatını önceden
Ömrü, endazeli dizmeyi dene

Vatan dedin, Berzah geldi aklıma
Takılan dikenle güldü aklıma
Dünya ehli bundan güldü aklıma
Bir damla içinde, yüzmeyi dene

Hasret düşse ateş olur köz olur
Her açılan yara bin-bir göz olur
Diyorsan ki dillendirsem söz olur
Gönül gözü ile sezmeyi dene

Aşk dediğin bir ateştir, pişirir
Erik ağacından, üzüm düşürür
Bir abdal misali kaygısız yürür
Yola revan olup tozmayı dene

Hakk yolunun yolda kalmaz yolcusu
Hesap tutmaz paracısı pulcusu
Bahtiyardır, halı, kilim, çulcusu
Onların içine sızmayı dene

Her kitabın mutlak vardır yazarı
Lekeyi götürmez gönül pazarı
Gözükara’m el deşmesin mezarı
Sıhhat sende iken kazmayı dene

Mehmet Gözükara

SEN SÖYLE (Atışma-Gözükara’ya) 8

Gönül gözüm açık olsa, görseydim
Ben görmedim görenleri sen söyle
Keşke bende büyük sırra erseydim
Ben ermedim erenleri sen söyle.

Kul beşerdir yanılmamız çok olur
Âşıkların gönülleri tok olur
Günü gelir fani beden yok olur
İlelebet duranları sen söyle.

Bozmak için düşmanının fendini
Bir çırpıda yıkan var mı bendini?
Haksızlığın karşısında kendini
Kalkan edip gerenleri sen söyle.

İniyoruz ömür denen tepeden
Yer aldın mı, ne haber var tapudan?
Kapanmadan açık olan kapıdan
Süzülerek girenleri sen söyle.

Uyuyorken dinleyerek masalı
Bulan var mı rüyasında visali?
Sevdiğini sarmaşıklar misali
Sevgi ile saranları sen söyle

Gönül kuşu, hapsedilmez kafesle
Seviyorsa eğer, temiz bir hisle.
Her insanın baş düşmanı nefisle
Bağlarını kıranları sen söyle.

Mahir bile bile kalp kırmak neden
Ruh çıkınca toprak olur bu beden
O topraktan gül açınca yeniden
İbret ile derenleri sen söyle.

Mahir Başpınar