Hani bazen birileri birden gelir evinizin bir köşesine yerleşir ister istemez ve her gece takılır aklın acaba nasıl şimdi diye...
karlı bir kış günü tasındılar mahalleye biz kadını hiç görmedik öldü anaları demişti adam ama ölmemiş kadın terk etmiş adamı iki çocuğuyla birlikte nerde olduğu belli de kadının ve ne halde olduğu; yakıştıramıyor kimse. Kadın hayat kadını hayatının kadını olmuş çocuklar ser sefil Niyazi birinin adı diğeri Ceyhun.. Ağlamaklı olurdum her baktığımda onlara...
ve bir sabah kimsecikler yoktu ev bile denilmeyecek yerlerinde nasıl geldilerse sessiz öyle gittiler...

Adam ne halde bilmiyorum kadını da ama Niyazi ve Ceyhun çocuk esirgeme kurumunda......Ceyhun 3, Niyazi 6 yasında ..

Koskoca bir dünya vardı avuçlarımda,
Umutlarım, hayallerim, anneciğim vardı yanımda.
Bir fırtınamı ayırdı bizi, bu ne biçim kaderdi
Revamıydı gözyaşlarım, yaş değil kan ağlayışlarım.
Yalnızlık sardı her yanımı, geliversene yine;
Yine beni sarıversene anne….
Bir kerecik öp beni, sev, okşa, bırakma yaban ele…
Her gelişinde bu son dönmem diyorsun,
Ve her gelişinde gideceğini bildiğim için ben ağlıyorum
Hani hiç bitmeyecek bu sonlar onu da biliyorum…
Yıllar var hasretim sana
Ellerine,
O gül tenine..
Sevdiğini bile bile hasretim beni sevmene.
Şimdi nerdesin, ne haldesin bilmiyorum,
Sahi bensiz mutsuz musun?
Hayatında çok insan var diyorlar doğrumu anne;
Beni onlar da arıyor musun?
Ağlıyor musun bir çocuk gördüğünde?
Canın yanıyor mu anne ………
Bu gece beynim firar etti kollarının arasına
Hissettin mi, hissebildin mi beni ?
Ben sensiz mutlu olmadım, olamazdım.
Geçenler de adamın biri bağırdı ağladım,
Korurdun ağlatmazdın sen olsaydın.
Babam bizi evde istemiyor,
Mahalledekiler sokakta,
Sahi onların mı bu dünya ?
Dün akşam yine içti babam,
Sensiz geceler de hep içiyor zaten.
O da üzülüyor mudur yokluğuna kendiliğinden?
Herkes rahatsız olmuş bizden
Polis çağırdılar geldi hemen.
İyi ki de geldi annem
Demişler ki;
Bu adam bakmıyor çocuklara;
Karısı da yok zaten piyasa da……
O gün parka götürdü babam öyle güzeldi ki..
Koştum, oynadım,düştüm ama hiç ağlamadım,
Belki de ilk defa çocuk oldum, çocukluğumu yasadım.
Neymiş öğrendim benim hayatım
Yerden sakız bulmak benimmiş gibi çiğnemek,
Merdivenlerde babamı bugün de içer mi acaba diye beklemek,
Sağdan soldan ekmek dilenmek
(Kendim için değil ama Ceyhun için,
O daha küçük anlamıyor hiçbir şey )
Ve bir parayı ikiye bölmek…
Artık yarına dair ne bir umudum var içimde,
Ne de yaşayacağıma dair bir his..
Koskocanmış bu dünya
Bir ben fazla geldim onlara,
Konuşabilseydim, anlatabilseydim kendimi
Sensizliğin bu ölümden de beter izlerini,
Anlayamazlardı beni değil mi anne ?
Şimdi koynunda uyumak vardı kaybolurcasına
Gül teninde misler gibi kokmak doyasıya
Dur biraz bekle ne olur ağlama anne
Teslim olma o alçaklara
Biliyor musun onlarınmış bu dünya…
Ama sen sakın aldanma bu dünya yalanlarına
Bırakma beni anne o yamyamların arasında
Ne olursun bırakma
………………….


Bu sana kaçıncı mektubum bilmiyorum
Hani adresi bilsem geçer eline okursun ama
Kederlenirsin diye de gönderemiyorum
Şimdilik hepsi paspasın altında
Umutlarım gibi onlarda kaldı kapı aralığında………



14,08,2001