Eskişehir Sokaklarında Sen....
Akşam saatlerinde eskişehir’in sessiz sokaklarındayım saat 16.00
biri gidiyor önümde aramızda sedece birkaç adım mesafe var boyu aynı sen ,saçları hatta yürüyüşü aynı sen hiçbi fark yok sensiz atan şu kalbim bir dönse sanki o an orada duracaktı... Birkaç metre yürüdükten sonra bir sokağın başına geldik o kişi yavaşladı ve durdu,o durdu ama sanki benim kalbimde durdu orda senin olmanı istediğim kadar bi okadar da olmamanı istedim çünki ölünü göreyim dediğin anı tekrardan yaşamak istemiyordum... Hiç bu kadar çaresiz hiç bukadar biçare kalmamıştım ömrümce ne yanına gidebiliyor nede sen ollmasanda bırakamıyordum peşini eskişehir ı bukadarmı dar gelir insana bu kadarmı boğar insanı sensizliğe alışmak çok zor ama gidip konusmak bi okadarda zor geldi... Bir evin önüne geldik ve bütün cesaretimi topladım seslendim o kişiye adını sölyledim,sana söylemeyi özlediğim adını,boğazım düğümlendi bian döndü arkasını ve kim dedi baktım sen değilsin ve yıkıldım orada o an yok bişey dedim sadece yok bişey aynı sen gibi yok,aynı sen gibi yok... Bi kez daha yaşadım sensizliğin acısını,canlı şahidimdi o sokak o ev ve o kişi o kişinin peşinden gittiğime pişmanmıyım kesinlikle hayır değilim olmam da seni bir dakika olsa görebilmek için cehenneme gitmeye bile razıyım ben ne eskişehir sokaklarında seni aramaktan nede senden vazgeçerim ben.... |
Güzeldi dizelerin......