AH KAFAM AH!
Dilin lal olmuş gönlünde efkâr,
Şimdi niye ağlayıp böyle gezersin, Tek kalan mazinden dertlerin mi kar, Bunu sen istedin niye bezersin. Tutmadın ah kafam niye nasihat, Ettin mi ömründe bir nebze rahat; Hala ne ararsın kimde kabahat, Bakıp ta aklarına niye kızarsın. Baharların oldu bildin mi kıymet, Tırım, tırım aradın her şeyde gıybet, Nerde o gençliğin hani o heybet, Ağzında yudumu zorla ezersin. Geçti gençlik çağın bekleme gelmez, Sen bilmedin başkası kıymetin bilmez, Bundan sonra zavallı o güzün gülmez, Kaçtı tren kendini boşa üzersin. Devşir aklını da yaşa gününü, Gözlerin de fer yok görmez önünü, Rüyada gör artık geçen dününü, Kendi mezarını kendin kazarsın. Kesip at bu aklı ister bıçakla, Al götür mazini alda kucakla, İster treni seç ister uçak la, Gelirde ecelin bir gün tozarsın. |