Kadife Bir Yıldızın Gölgesinde
Uçur beni
Yemyeşil bir inzivaya Sırtımızda Bir düş boyu yetecek çiy taneleri O yapraklarımızın Tertemiz mucizelerine adak Beni dik Kendine Suyunla Dudağından akan toprakla Beni soy Yağmurundan utanmayan Çıplak kalmış bir bulut gibi Beni uyut Hüznümün yedi kulaç derininde Gözlerime bembeyaz ninniler okurken Bana gümüşten bir huzur ör Kıyamete kadar bir yol gibi Yorgunluğumu emsin sevinçlerim Dilime senli bir zaman koy Her tavan arama saklandığımda Oynayıp öpebileceğim narince Cam seni keserse Bende kırılır Susmuşluğun seni yaralarsa Bende çukurlaşır Bana bir anlam ver Saçları yanakları sana benzeyen Dilim üşüdüğünde Boşluğumu ısıtacak Yıldızlardan daha büyük ağzım yok ki Daha parlak çığlık atabileyim Bana bir cümle ver Her açlığımızda Ortasından ikiye bölüp Anılarımıza pay edebileceğimiz… Ne olur Bana bir rüyanı ver Ve kilidini içimde unut Ve Söz Hiçbir kabusa bahsetmeyeceğim Sırf sen üşüyorsun diye Bu şiiri yakmak zorunda kaldığımı Kadife bir yıldızın gölgesinde mırıl mırıl düşlenirken... Oktay Coşar |
Bende kırılır"
Vöh. ((: