UMUT KAPISI,,
Söz nerede başlar nerede biter.?
Dilin çaresiz kaldığı yerdeyiz. İki kelam etse söylese yeter, Son umut peşinde,son seferdeyiz. Bir bir dökülüyor güz yaprakları, Gönül arzuluyor yaz,baharları. Çevirdim sararmış boş sayfaları, Hiç bahar görmemiş güz gülleriyiz.! Hazan yeli vurmuş almış gülleri, Mateme bürünmüş bülbül dilleri. Vuslat kaf dağında olduktan beri, Sevdayı yüreğe haram belleriz. Yar yaban ellerde nadide çiçek, Oldukça bu yüzüm nasıl gülecek.? Kavuşmak bir yana umut bitecek, Hayata ek sefer nöbetindeyiz.! TİRYAKİ yol aldı çıkmaz sokakta, Sözün tükendiği yeri bulsakta. Bir bahar görmeden gün gün solsakta, Umut kapısının eşiğindeyiz.! 08 Ocak 2012 21.25 |