Yabanım
Mahzunca dokunuyor kelimeler
Zihnimin en üçra köşelerine Uç diyor gece karası Her ne kadar iz varsa uç Dile geliyor yabanım suskunluğun asaleti Uzanıyor ağaçlar Bir başka tarafta uykuda dereri Şark kapısı kadar sert rüzgarları Zemheri ayının dolu dolu bacaları Zerresi konuşuyor yabanım son aylarımın Hani yazardı ya gözlerin Son sürat çizerdi kalbini güne geceye Ben hep ayazında ellerimin Ortak olurdum zamanın sesine İşte şimdilerde şarkılar bile vedadan yana yabanım Koca bir dünya sise büründü Vefalardan haber yok dünlere kara çalınalı Körpecik sarmaşıklar dolanıyor Cam önleri nem dolalı Sisli puslu hem aylardan zemheri Düş görmüşüz bayım Ne dost dost oluyor insana Nede arkadaş dediğin sırtını dayayacak kadar sağlam Hep çepli dikiliyor urbalar bayım Tıka basa doluyoruz mahşerine dünyanın Yine bir gece geçiyor üzerimizden Tan doğmadan eriyor hazanları gönül bahçemin Gözyaşı yağıyor bayım çiğ yerine yapraklarıma... |