GÜL İLE GÜLÜŞMÜŞTÜ//Cennetten bir tohum mu yeryüzüne düşmüştü? Gövererek dal verip gül ile gülüşmüştü// Sen ki; gönlümde açan eşi olmayan gülsün Yaydığın rayihanı koklamaya kıyamam Yâr’im, ahir ömründe dilerim yüzün gülsün Dünya alem bilsin ki sana asla doyamam Ipıssız bir vadide öğlen öğünümüzde Aşk katıklı günleri yaşardım uzun uzun Kurtla kuşla yapılan sessiz düğünümüzde Kimseler olmayınca kaldım öylece mahzun Billur gibi suları akarken şırıl şırıl Aşk pınarı çağladı içime aka aka Gözlerin gözlerimde huzurlu pırıl pırıl Tas tas içtim sevgini yüzüne baka baka Eserken hafif hafif dağ yelleri mest etti Kekik kokularıyla katıldı coşkumuza Bülbül gülün aşkını sonsuza dek test etti Aşiyanda şakırken imrendi aşkımıza İpek kanatlarıyla melekler asumanda Dolunayla beraber bizi seyre koyuldu Pembe pembe gülleri serperken ayni anda Şen şakrak kahkahalar dünyadan da duyuldu //Ve gece, on dördünde parlarken ay halesi Sandım ki cennetteyiz bu da aşk merhalesi// NİLÜFER SARP________ 21.10.2011 |