Sensizlik çölünde yürdüm gezdim
Ne bir vaha oldun ne bir gölge
Yanıldım yandım senin elinde
Susadım sevgine ulaşamadım
Gönlüm gönlünle buluşamadı.

Kurak toprak misali yandım içimden
Bir çiselti esse yeterdi bana
Kavurdun durdun acımadın da
Gönlümü kurumuş güle çevirdin.

Gün geçti ay geçti göremedim ben
Sandım ki sevmek böyle bir şeymiş
İçimden kopan acı ve keder
İnsanı insan yapan onlarmış.

Ve anladım artık ne Leyla gerek
Rabbime varan yolları bulup
Çağlayıp sevgiyle iman içinde
Ayet ayet dolmalı gönül bizimle.

Döndüm sevgiyi aşkı Yaratan Rabbe
Gerisi teferuat olmuş, büyük bahane
Haydi yüreğim bak cennet orda
Anla artık geçiyor ömürün baharda.

Topla kendini anla gerçeği
Kimseye kalmaz şu yalan dünya
Götürebildiğin ne var ki
Salih ameller yap da öyle
Salihat kalsın bizden geriye.

(Ocak 2012 İstanbul)