Arayış...ben kimim ? kimim ben ? bir kuytuda terk edilmiş mutlu günlerde kalan çocukluğum bir gün sessizce sokuldu yanıma dokundu soğuk elleri ile yüzüme aydınlığım oldu gecenin zifiri karanlığında güneşim onunla doğdu buğulu bakışlarım parladı beni kim yarattı? neden, niçin bu var oluş? ben seninle yaratılmıştım nedenini belkide derin düşüncelerde fark edecektim karanlık fikirlerimi aydınlatan gözleri ile kalbimde gök kuşağı doğan bir annenin şevkatli elleriydi dokunuşları ilk kez huzuru tatmıştım göğsünde ona dokunmak istedim ellerim titiyordu tenimde depremler yaratıyordu Ürkek bir kuş idim bir o kadarda mutlu ve ben onunla doğduğumu fark ettim yıllar önce doğabilseydim keşke onun sevgi dolu kollarına... zincirler vurmuşum özgürlüğüme yıllar yılı ellerim arkamdan bağlı sanki idama mahküm bir suçlu bedenim yürüyorum karanlık çıkmaz sokaklarda susarak beklerim celladımı ser verip, sır vermeden giderken susturulduğumu sansınlar sen rahat ol! geçmişin acılı patikasında ayak izlerim sana kavuşma anları ile düşüncelerim... kara dağları hiç sevmedim ihanet kokuyor nemli bulutları direncimi alıp götürüyorlar benden seni yazmak istediğim her an yasaklar konurken senli saliselerime oysa ki ben ne yasaklar deldim ölümlere meydan okudum senli kavuşmalar adına takma sen kafanı içli feryatlarıma eğlen sen hayatın sana sundukları ile beni ölü bilsinler çünkü; her ölüm onları korkutur... senden uzak yaşadığımı sanma sakın mevsimlerin kıvrak sıcaklığında kışın zemheri ayazında bile içindeki buzları eritecek kadar sıcağım boşuna sarma yaralarımı yamalar örme kalbime içinde kalmayı düşünüyorsan bırak kendi kendine kapansın beni; sana, ne zaman senden başkası anlatırsa işte o zaman anla beni kaybetmişsin... 03.01.2012________________Seher_Yeli Papatyama sonsuz sevgilerimle, bu şiiremede nefesiyle hayat verdiği için çok teşekkür ederim... |