Özümü bıraktım be anne, Vurdun belime sevgisizliği ; Papatyalarımın , hepsi siyahtı .. Yürürken yıktın beni ....!
Elini tuttum , buz gibi taş oldu ; Taşları çözmeye çalıştım yüreğinde . Hasret bıraktın kokuna, Hatırlarmısın samatya gecelerinde ateş böceklerini..?
Bilemediğim bir özrüm var mutlaka , Ölümümde elin var ; Sana analığı anlatacak gücüm var . Ben yüreğimde taşlar ısıttım...!
Ölüm be anne ; Kime gelir bilinmez ..! Gecinden olsun yeterki , Bakma herif olduğuma , saklama kokunu ; Sende saklı kokularda büyüdün , biliyorum...!
Zulüm bu ; Taş kesti yüreğimi ..! Ölüm gibi dil yarası , Zamanda az zaten ; Yatıştıralım ,yüreğimizin bilinmeyen kışkırtmasını ; Özüm giti , Gel Ana-Oğul olalım..!
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Siyah papatyalar şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Siyah papatyalar şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Anneye ne güzel bir çağrı. Büyüyoruz ama anneye ihtiyacımızda hiç azalma olmuyor..Ne de annenin çocuklarına olan ihtiyaç duyduğu sevgi..Ben de çocuklarımın yılbaşı gecesi telefonla arayıp , nasılsın anne , yeni yılın kutlu olsun deme- diklerine üzüldüm . Kırıldım . Ben arayayım dedim , kırgınlıktan halâ arayamıyorum..
ihtiyaç duyduğu sevgi..Ben de çocuklarımın yılbaşı gecesi telefonla arayıp , nasılsın anne , yeni yılın kutlu olsun deme-
diklerine üzüldüm . Kırıldım . Ben arayayım dedim , kırgınlıktan halâ arayamıyorum..
Şiiriniz güzeldi kutluyorum ; saygılarımla..