Bir hayâlin peşinde, durmadan emekledi Her gece düşe kalka, gurbet sokaklarında Güneşin doğmasını hiç bıkmadan bekledi Bir yıldız dahi yoktu göğün yanaklarında
Bu içli çocuk için gökyüzü bir tuvaldi Bulutları kendisi, çizdi çiçek şeklinde Ona Yazʼı çalarken kemanıyla Vivaldi Islak mendiller vardı, ağaçların elinde
Denizin üzerinde patlarken her tomurcuk Çiçek dolu bahçeye, benziyordu deryâsı Son yaprak da solunca, intehâr etti çocuk Bir sonbahara döndü ,,bahârˮ gibi rüyâsı
Kalbi küçük saksıydı umut çiçeklerine Kırdılar, param parça, ettiler hakikatle Çocuk dayanamadı hayat gerçeklerine Toprağın kollarına döndü hatta şevkatle
S/ÂYE (21:46) 31 Aralık 2011 / Wuppertal / Almanya
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
BİR HAYÂLİN PEŞİNDE şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
BİR HAYÂLİN PEŞİNDE şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Kalbi küçük saksıydı umut çiçeklerine Kırdılar, param parça, ettiler hakikatle Çocuk dayanamadı hayat gerçeklerine Toprağın kollarına döndü hatta şevkatle
tebriklerim..şiirin şairine ..Kalbi küçük saksıydı umut çiçeklerine...kırılabiliniyorda..umut çiçekleri çalınabiliyorda ..kaleminiz daim olsun saygılarımla..esen kalınız
Öncelikle siz şiire şiir de size yakışıyor. betimlemeler harika bir kurgu hoş ötesi çocuk belki sizdiniz ben kendimi hissettim. Ancak finalde
Kalbi küçük saksıydı umut çiçeklerine ******************************************Kırdılar, param parça, ettiler hakikatle Çocuk dayanamadı hayat gerçeklerine Toprağın kollarına döndü hatta şevkatle..................ileri kaydırdığım mısrada hakikate ters olan bir tesbit var.Hakikatler asla kırıcı ve yıkıcı değildir.Hakikat geldiğinde hayal de dediğimiz yalanı yıkar.Dost acı söyler Ata sözünde acılık tan kasıt hakikatin acı olması değil doğrunun nefse olan yapancılığındandır.
yine güzeldi şiir yine gururduydum okurken kaleminizden.
Özenli ve önemli yorumunuza çok teşekkür ederim. Bir çocuğun kendine ait bir dünyası var. Sanar ki her şey bildiği gibidir, fakat büyüdüğünde hakikatle (gerçekle) karşılaşır. Burada hakikati menfi amana da kullandım. Çocuğun fıtratına ve dünyasına ters hakikat / gerçekler. Her hakikat müspet değildir. Alttaki mısra bu hakkati açıklıyor. Ki gelişim döneminde her çocuk bir iç çekişme yaşar. Kendini hayata adapta etmeye çalışır. Adapte olması için de kalbindeki dünya yıkılıp, toplumun dikte ettiği hayatı kabul etmek zorundadır. Bazen hanımla konuşuıruz: Dünya hep mi böyleydi; yoksa biz çocuktuk da farketmiyor muyduk?
Kalbi küçük saksıydı umut çiçeklerine Kırdılar, param parça, ettiler hakikatle Çocuk dayanamadı hayat gerçeklerine Toprağın kollarına döndü hatta şevkatle
ünya naturel kalabilseydi, doğal deenge sağlanırdı elbette...doğanlar şaşırmaz intibak ederlerdi...çok tebrikler... d
hoşcakalınız..