effia..kuzeyli bir yolcu yitirince gece saçlı yıldızı ağladı effia.. suydu effia pırıl pırıl dupduru bir su akıverdi karanlıklara apansız bir böğürtlen nasıl yeşerir bir leylak nasıl çiçek açar düşünmeden.. belki uzundu geceleri gözlerini sarmıştı vakitsiz bir aydınlık. biliyorsun seni unutmaz effia döner dolaşır tekrar uğrar bahar yüzlü gülümsemene.. mavi bir kelebek dudaklarında bitmez tükenmez öyküler seni sevmişti effia cemreler bulutlar kadar gülümse effia aşkın en çok gülümsemeye ihtiyacı var.. 30/12/2011 ödemiş |
Mavi bir gökyüzü çiziyorum gözlerime
Oysa yeni çıkmıştım öykünden
Dudak kıvrımlarından geçmiştim uyurken
Hüzün duraklarında mola vermedim
Gülümselerinde çoğalırdı umudum...
...
Şiyar B.
Yüreğinize kaleminize sağlık...