TEVAZUNeden yaratıldın bir dur da düşün! Böylece kibirden uzak durursun Sıcakta yanarsın, üşürsün kışın Ne diye pabucu yere vurursun Ne göklere erer uzanır boyun Ne yerleri yarar topuğu toyun… Tevazu; kemalin yüce rütbesi Kibir; firavunun, nemrutun işi Bir de Azazil’in cüce rütbesi Onunla ısırır insanı dişi Mütevazı ol ki dostun çoğalsın Hem böyle daha saf daha doğalsın… Yoktuk yaratıldık bir damla sudan Mal öyle, mülk öyle, evlatta öyle Enerjimiz oldu taamla sudan Her türlü ihtiyaç âlette öyle Senin olmayanla övünmek niye Nefse muti olup dövünmek niye… Görünmez bir mikrop savurur yere Bir nezle, bir grip burnunu sürter Migren denen illet üşüşür sere Birazcık yorgunluk gözünü örter Sıhhatli olunca haddini bil ki Acizken merhamet bulursun belki… Garibi bu sözler ilk önce sana İçinde en büyük en sinsi düşman Kılcal damarlarla karışmış kana Dikkatli ol olma sonunda pişman Nefsini anlayan Rabbini bilir Rabbini bilense kendine gelir… Salih Yıldız…29.12.2011 . |
Kafamda ki düşüncelerden sıyrılamıyor,düzlüğe çıkamıyordum.
Yolumu gördüm şiirinizi okuyunca.
İşaret levhanız da ''TEVAZU'' yazılıydı.
Artık gerisi bize kaldı.
Demekki insan güzel düşüncelerini,güzel duygularını paylaşmalı.
O güzel duygular sahibine ulaşıyor,bir lokma ekmek,üzerine bir yudum su gibi.
Eline gönlünüze sağlık.
SAYGILARIMLA.