EY YOL
ben gitmesem ey yol ayaklarım sürüklüyor
içimdeki ateşleri rüzgarın kanatları körüklüyor kuşlar vardı bir zamanlar göğümde uçardı esrarlı rengarenk çiçekler bahçemde açardı nalandı içim , mas mavi gülüşler arardım kırmızı bir gül açmış, zihnimde çöllere vardım göğümde bunalım ruhumda ağıyordu zaman çok uzaklar da besbelli ağlıyordu bir keman zaman oldu yaman oldu hiç dinmedi melalim ellerim kaldı gözlerim doldu kalmadı halim bunca çile içreyim onulmaz bir cüdayım hiç yolundan dönmeyen yorgun bir gedayım sorsan canıma canan için bin fedayım hiç avazı dinmeyen göklerde sırlı bir sedayım içimdeki ateşleri rüzgarın kanatları körüklüyor ben gitmesem ey yol ayaklarım sürüklüyor... |