Ne muratlar yalan oldu bu yolda
Ne uykular bölündü
Umarsız adreslere yelken açtıkça gönül
Meçhule düştü yönüm
Kırbaçlar eskittim sırtımda
Prangalar çürüdü inadımdan
Bir kusura esir ettim kendimi
Ar denen hücrede seyretti ömür.


Ne eyvahlar edildi bu yangın yerinde
Ne ikrarlar çiğnendi bir bilsen,
Tufanlar koptu bir zaman nefs-i şehirde
Ummanlar uyudu naçarlığıma
Karalar karardı durdu
Şafaklar pejmürde tanlar acizdi atmaktan
Bir kara geceye esir oldu muratlar.


Ne feryatlar yükseldi biliyor musun
Nihayetsiz kalmakallardan
Ebabilller zuhretti semamda
Kanlı taşlar yağdı hayallerime
Yetmezdi Eyyub`un sabrı
Hamzan`ın kuvveti yetmezdi bu hışıma
Ağladım Yakub gibi hasretine
Yokluğun Yusuf kadar sabırlıydı.

Ay gülümser bilir misin Rabia
Yarına ümitle bakan gözlere
Özlemekse çok yaman
Şarkıların bilmediği bir makam
Kalemlerin daha yazamadığı bir şiir
Özlemek zor, çetin bir gece gibi
Acıyı anlamak kadar karışık
Ömür kadar narin
Ve zaman gibi diktatör.


Faruk Atli..