YAŞAMAK
Sonsuzluğa açılan pencerelerde,
Umudu pencerenin eşiklerine taşıdık, Bir kuş kanadı misali çırpınarak, Zamana yetişmeye çalıştık. Sonu olmayan isteklerimiz, Hayallerimiz, düşlerimiz oldu hep, Umudumuzu yarınlara erteleyerek, Bir avuç suda ne fırtınalar kopardık. Kimimiz buldu huzur ve mutluluğu, Kimimizde bulduğunu sandı. Kimide kendi kazdığı kuyusunda, Boşa kürek salladı. Hayatta her şeyin var bir bedeli, Ama insan olup, insanca yaşamak, Ardında hoş bir seda bırakmak, Sevilip ve sayılmak en güzeli... Nevzat KÖKÇAK 22/12/2011 |
neyse azığın alıp çekip gitmek bu diyarda.
geride bıraktıkların ne iyi insandı makamı cennet olsun diyorsa ne ala
yoksa yılların boşa geçiti.
kaleminiz var olsun