Yalnızlık çivi gibiydi
Bu mevsim yapraklarım
Hışım bir rüzgarda döküldü Yalnızlık çivi gibiydi yüreğimde Gözlerini vurdum söküldü Senelerce taş duvar oldum Yönsüz esen rüzgar oldum Senle yeşeren bahar oldum Öncesi duman ve küldü Kaç mevsim eylül kanadım Kaç gökte yorgundu kanadım Sözlerinde geçince adım Güneş yanıma sokuldu |