Kapı Zili
biri ziline basıyordu kapımın
içinde milyarlar saklayan biri çekmiyordu kahrolası parmaklarını yapışmışlardı sanki eşlik ediyordu ardından tek sesli orkestraya tekme sesleri sus pus kesilmiştim o anda içimde ana avrat sayıyordum sülalesini bitirmek üzereydim ki akraba çıkmaktan çekiniyordum kulaklarımı tıkıyordum pamuksuz hareketten yoksun bedenimi zihinsel hazlara hazırlıyordum uzanmış gerim gerim geriyordum iliklerini çıldırtıyordum zihnimin.. bir dilencinin tek mirası gibi duran karıncaların geri dönüşü olmayan misafirliklerinden arta bırakmış oldukları kanepeme uzanmıştım usul usul uyuyordum kulaklarım kapıda Onun da huzur bulmasını bekliyordum. |