GÖNLÜMÜN KÖŞKÜNDEN SOĞUTTUN BENİ
Susuz çöller gibi kurudum yandım
Serapları görüp hep gerçek sandım Ne bir bahar gördüm ne yaza kandım Dört mevsim görmeden kuruttun beni Hep sevgiyi dedin,yedin bitirdin Konuşa konuşa sonu getirdin Sulu derelerden susuz getirdin Etim, kemiğimle çürüttün beni Gün oldu sevgiyi tehdit’e verdin Günüm bitmez oldu her anım gerdin Bağımda güllerim zamansız derdin Sonbahar gelmeden kuruttun beni Çamlıgili sevmelerden bıktırdın Bilmez idim ne kahırlar çektirdin Kapattıkça perdelerim açtırdın Gönlümün köşkünden soğuttun beni V.A.Çamlıgil |
güll32 tarafından 12/20/2011 2:00:28 AM zamanında düzenlenmiştir.