Eylemsiz El

Bir sebeple incitilmişti incelik
Kalıbına dökülen niyetiyle
Üflediği sözcükleri muharref
Kitapların suskunluğuyla hizalamışken
Keşfedici keşişliğin kalleşliğine
Uğratılan bakir yalnızlığını
Ele geçmemek için kuruyup
Ölümle saklamıştı
Şuh şaklabanlıkları olan bir hayatın
Kirvesi gölgeleriyle kucaklandığı
Ve kıskıvrak yakalayıp hülyalarını
Çelikten çamurla sıvayan maktülü
En erken bildiği için suçlandı
Güya göğün misalleriyle konuşanın
Yeryüzü tanrılarıyla arası olmazmış

Kınından sıyırdığı ucu çatallı cümleyi
Kabzasından tutarak hamlettiğinde
Kağıt varlığına kahredecek diye
Ve yeryüzü tanrıları ürkecek diye
Yutkundu aklının hücrelerini açarak
Daha hevesli bir yarına

Düşlerinden devşirdiği hakikatleri
Olan bir müneccim şecaatiyle
Kurulduğu sahtelik tahtındakini
Alaşağı edecekken cümle
Bir kez daha kınında hapsi boyladı

Annesiz bir hiçliğin gayyasından
Biperva gelip köpüren korkusunu
Hatırı sayılır bir gerçekle değişip
Sakinleşince ölü dudakları canlandı
Denizlerin havladığı bir kayalık gibi
Hırçınlaşarak açtı tırnaklarını
Cürmünü terennüm eden sukutla
Gelenleri bir bir haklayarak
Muvahhid ve muadil olmanın şerefesinden
Okudu hayatın ufuklarını
Muannit merhametinin üzerinden
Çekti eylemsiz elini