Yolculuk
Camlarına baktığım zaman
Uzaktan geçen trenin Bir yalnızlık kaplar içimi Kıvrandıran düşünceler içinde Başını penceresine yaslayan Yolcu olur, kederlenirim Ertelediğim düşüncelerimi Yastık yapar, hüzünlenirim Gitmek mi, gidememek mi Bir sıkıntı kaplar içimi Yalnız kalmak mı, düşünmek mi Bilemediğim bir karın ağrısı Ne zaman yolculuk geçse içimden Beni mutlu edecek bir tren Olmadığını düşünür, kederlenirim Belki de gidecek bir yerimin olmaması |