Gecişiyor mevsimler
hangisini yaşadığımı bilmiyorum
heryerde kurumuş yapraklar
ve ben hep üşüyorum
Yok oluyorum bazen
kendimi kaybediyorum
beliriveriyor yüzün önümde
kendime geliyorum…..

dalgınlık hasıl oluyor
ineceğim duraklar kaçıyor
günler birbirine karışıyor
sanki güneş hiç doğmuyor
küçüldükçe küçülüyorum
büyüdükçe büyüyor geceler
sarıyor beni karanlık ordular

mekanlar değişiyor birden
başka diyarlarda açıyorum gözlerimi
sözcükler titreyerek çıkıyor dilden
beni sensiz bırakma
kaybolmuş çocuk karşındaki
düşlerken düşmüş içine bu acı
hem bu sokaklara pek yabancı



hani hal öyle bir halki
anlatamam yok öyle bir sözcük
konuşsam boğulacağım sanki
yaşamadan yaşlanıyor bu çocuk
hal öyle bir halki
elinde kirli ajandası
konuşup nemlendirdiği duvarlar
küçük kalbinde kacaman sevdalar
büyüdükçe büyüyor
bilmem hangi dil tercüman olacak
ve haykırışları nihayet bulacak