AKREBİN İHANETİ
Akrebin dostluğu, sığ dereyi geçene kadarmış,
Kul kefen biçenin, ihanetine kadar yaşarmış.

Marangoz seçer tahtayı, kolay işlenir ağaçtan,
Bir şey anlamadım, el üstünde eşit kollu tahttan.

Dost kara günde belli,mezarı kazar küreğiyle,
Toprak atar, Kabil’den kalma ihanet yüreğiyle.

Usanmaz bu ihanet kullar, dosta çelme atmaktan,
Kara yatak serilir, Azrail’in topladığı topraktan.

Adem yaratılmış.güneşte kurutulmuş balçıktan,
Şeytan hilesi, şikayeti boğazdaki kılçıktan.

İblis’in dostluğu Adem’i ayırana kadarmış,
Dünya horoz şekeri, kul sırata kadar yalarmış.

Akrebin kuyruğunda büklüm, iğne, zehir, ölüm var,
Mahşerde toplanalım dostlar, zehire panzehir var.

Akrebin intikamı hamurunda, huyunda varmış,
Şeytan hain pusudayken, salıncağı yine boş kalmış.

Akrebin ihaneti bu, değil Allah’ın laneti,
Ateşten çemberde yanarken, nedir ruh-i haleti?

Akrep düşman ararken, kazdığı kuyu nihayeti,
Kendime yonttum hep, budur asi kulun ihaneti.

Akrebin dostluğu, sığ dereyi geçene kadarmış,
Beşer masalı bu, mezar taşı dikilene kadarmış.