Bakıp Ağladımşöyle bir baktım kısacık geçmişimize neler sığdırmışız daracık zamana tatlı acı neler yaşamışız bakınca o günlere kah; güldüm kahkahalarla kah; bakıp ağladım... ilk tanışmamız geldi gözlerimin önüne senin hakkında ki düşüncem kendini beyenmiş, ukala olmuşdu kızdırınca beni nasıl da demiştim ’dıngıl’ almıştım intikamımı senin beni kızdırmanın bedeliydi başarmıştım sonunda, acayip mutlu olmuşdum nasıl da köpürüyordun, anlatmaya çalışırken kendini bense gülüyordum içten içe o çırpınışlarını izlemek çok güzel di hele bir de ’dıngılı’ ’dingil’ anlamış anlamını anlatıyordun bana o kadar kızgındın ki ’dingil’ değil ’dıngıl’ dediğimi bile görmüyor du gözlerin dalınca o günlere kah; güldüm kahkahalarla kah; bakıp ağladım... konuştukca tanıdım seni sevgi dolu güzel yüreğini seni arar olmuşdu gözlerim hep aklımdaydın, nereye baksam seni hatırlatıyordu herşey rüyalarıma girmişdin, hayallerim de kalıcı misafirdin artık seviyordum seni aşk mı ? o da neydi ki ? evet ilk defa tanışıyordum kendisiyle kaçıyordum köşe bucak, laf anlamıyordu dinlemiyordu beni, ne savaştım onunla galip geldi bak sonunda kabullendim ve artık çok mutluydum düşününce o günleri kah; güldüm kahkahalarla kah; bakıp ağladım... üstelik bir aşk oyunuydu oynadığımız biz, bize de oyun içinde oyun oynuyormuşuz nasılda çekti bizi içine savurdu ordan oraya her savruluşda sana çarpıyordum sende bana, değiştirdiğim tüm yollar sana çıkıyordu gidiş ve gelişler daha da bağladı yüreklerimizi sağlamlaştırdı sevgi temellerimizi itiraflar geldi ardından bir kuşun kanatlarındaydık ikimiz el ele uçuyorduk mutluğun kucağına dönünce o günlere kah; güldüm kahkahalarla kah; bakıp ağladım... az kavga etmedik gereksiz nedenlerle kıskançlık, naz, kapris, yanlış anlaşılma, kaybetme korkusu her birinin tadı farklı ve çok güzeldi her kavganın sonun da daha sıkı kenetleniyorduk bir kelimen yetiyordu unutmaya nasıl mutluyduk sonunda artıyordu neşemiz, ışığımızla aydınlanıyordu etrafımız çevremizde ki arkadaşlarımız hayran dı nasıl olur diyorlar dı? bir insan, bir insanı bu kadar severmi ? akıl, sır erdiremiyorlardı bize bizse gülüyorduk onlara kendimiz bile adını, miktarını belirleyememiştik ki onlarada anlatalım biz bile şaşkınken onların şaşırması çok normal di anımsayınca o günleri kah; güldüm kahkahalarla kah; bakıp ağladım... gurbetten haber geldi bir gün beni çağırıyorlardı, gitmeliydim ama nasıl; nasıl bırakıp giderdim seni ? nasıl nefes alırdım sensiz ? yaşayabilirmiydim? gitmen gerek dedin sende gitmek ve gitmemek arasında kaldım günlerce gideceğim, her şeyi göze alarak senden ayrı kalmak, yaksada yüreğimi gidiyorum döneceğim diyorum, umutlarımı sana bağlayarak biliyorum sevdiğim gittiğim gün kahkahalarla gülmeyi unutup ardıma bakıp sürekli ağlayacağım... yürek_sesi_________________CEMRE |
desin aşkınız ) Yürekler soğumasın allah bir an önce kavuştursun inşallah..
sevgimle