Hayat
[ kalin ]Hayat
Düzeni kurulmamış bir zamandayım hala Ve aynı yerde hep o aynı kısır döngüler Görünmez ellerin engellerinde tutuklu hayallerim Çarpık duyguların şizofren kişiliklerin kıskacındaysa Umutsuz çırpınışlarımda göz kırpan özgür beynim Ve bu halde yazıyorum sana yazışıyorum gölgem Arada bir unutkan agresif tümcelerle boğuşsamda Çektiğim setlerin ötesinden bakıyorum aydınlığa Ve hala korkmadan bakabiliyorsam karanlığa Unutma ki sebebim hayalim sen umudum Yazıyorum hala ezgilerimde hüzün dizlere kırgın Usulsüz sözcüklerim imlarımda hatalar var Arada bir esiyor başımda korkunç fırtınalar Hatıralarıma döküyorum seni kum olup savruluyorlar Ukteli yollarda hüzün kokuyor ismin Nar tanesi kaç bin sayamadım yüreğinde hüzün Tavrına arkadaş usulünce yazılmış birkaç satır Sarhoşum bu gün ay yine tutuldu güneşin önünde Sen değil kuru kalabalık sinek vızıltısı gibi Ömür serden geçti senden değil azlığına susadım Kalbimin üstünde abanmış aralık ağrılar Ufku görüşüm bitti her yer dümdüz Gelenlere selam vermeden geçiyor ömür Kara bir renk var yarınlarımda adı kara Azda olsa seni umursuyorum ağlama sakın Geçmişin vaatleri söndü inatları çözüldü Şimdi hüzünle yıkadım ya uygunsuzca Yine bir sabahtayım ayazı var sabahta aralığın Giden ayaklarım ben değilim düşlerim bulanık Uyanık değilim hala geçmişten gelen onca ağırlık Az önce yüklü bir gelin gördüm daha çocuk Gözlerinde korku elleri titriyor bedeni kadın Kırılan ağaçların dalları gibi savruluyordu hayata Ağıt yaktım giderken ardından duymadı aklı almadı Piç sürüleri geldi aklıma sofrasında kuş sütüne banan Doymadan hayata kaybolan canlar üstünden yaşayan Yürüdüm köşe başına aklım onda hala Bir okul çocuğu koşuyordu ekmeğine yetişi gibi Aldırmadan buz kesmiş sabaha aldırmadan Bunca yalana bunca sömürüye ihanete Sökük önlüğü yırtık ayakkabılarından utanmadan Uçurdun tüm kuşları ardıma bakmadan Feriha Ceylan |
Bir okul çocuğu koşuyordu ekmeğine yetişir gibi
Aldırmadan buz kesmiş sabaha aldırmadan
Bunca yalana bunca sömürüye ihanete
Sökük önlüğü yırtık ayakkabılarından utanmadan
İnsan olmayı ve çevresinde olup bitenleri görmezden gelmeyi sorgulayan bir şiirdi.Şiirini beğendim.Saygılarımla....