HOŞGELDİN...
Bir yokluk masalıydı benimkisi;
şehir şehir hasretini yanımda taşıdığım. kimbilir kaç kere pencereden karıştı; gözyaşlarım rüzgara... ve kimbilir, kaç kere inmek istedim; tutmak için seni her durakta... ve ben de karıştım sonunda SENSİZLİKTEKİ toza dumana..! Şimdi bul beni, çek içine doldur nefesini benimle! dönsün artık bu hasret; hoşgeldine! /NergizA/2011 |