PİRİNCE GİTTİN DİMYAT'A
Konuşurken gözlerini gözlerimden,
Bir an bile ayırmadan bakar iken, Şimdi ise bakamazsın söyle neden. Utanır mı o gözlerin gözlerimden? Bundan böyle bakamazsın gözlerime. Suçluluğun ifadesi gözlerinde. Şahit benim yalanı da atamazsın. Af dileme af kapsamı dışındasın. , Yıllar yılı uzak oldun gözlerimden. Hiç de uzak etmemiştim şu gönlümden. Şimdi de kendin yakın gönlüm uzak. Aşkımıza kendin kurdun büyük tuzak. Bu bizim ki kader değil senin hatan. Sen kuruttun o fidanı taçlanmadan. Her şeyimi vermiş idim fazla fazla Sen pirinç aradın Mısır’da Dimyat’ta Hayatımdan çaldın gittin yıllarımı. Yapsam bile faydası yok hesabını. Sayıyorum iyi günler hatırını, Helâl ettim sana olan haklarımı. . |