Şefkati
Düşmemiş bu Dünyanın kederine gamına,
Bulduğu her kovana çomak sokar kimisi.
Dayamış gözlerini gözlüğünün camına,
Kimisi cama bakar,camdan bakar kimisi.

Ozanoğlu
Vatanın sevgisiyle uykusuna darılmış,
Bulduğu her çukura fidan diker kimisi.
Allahını unutmuş Dünyalığa sarılmış,
Para kazanmak için orman yakar kimisi.
Şefkati
Arasat korkusuyla heran Allah diyen çok,
Habibe ashabına gönül veren sayan çok,
Cani çok canavar çok insan eti yiyen çok,
Şehvetin ateşiyle çıra yakar kimisi.
Ozanoğlu
Hak deyip hayra erer Allahını bilenler,
Mis kokar, amber kokar Yunus gibi olanlar,
Murdarlığa özenir dalalette kalanlar,
Sözünde sohbetinde lağı kokar kimisi.
Şefkati
Lüzum yok zorlamaya ateşte kaldık zaten,
Allah bizi korusun belayı bulduk zaten,
Köze kömüre döndük simsiyah olduk zaten,
Cehennemin başında körük çeker kimisi.
Ozanoğlu
Ahlaklı suçlu sanki,ahlaksız örnek şimdi,
Kıl üstünde yürümek imanlı durmak şimdi,
Sanat oldu, lüks oldu doğruya vurmak şimdi,
Kimi uğursuz çıktı,doğma sakar kimisi.
Şefkati
Tek Allah sevgisini doldurup yüreğine,
Düşmez servet derdine,düşmez öfkeye kine
Dalalette ibadet zarar vermektir dine,
Şeytan hü diye diye tesbih çeker kimisi.
Ozanoğlu
Sözüm ona zenginmiş,şükrü bereketi yok,
Haccı yok,orucu yok,namazı rekatı yok,
Kelimeyi şehadeti,fıtr’ı yok,zekatı yok,
Kazancını götürüp çöpe döker kimisi.
Şefkati
Şefkati eyrileri ıslayıp eyirirken,
Bir ömürü tüketti hak hak diye erirken,
Kimileri haramdan beslenip geğirirken,
Nurdan akana karşı,kirden akar kimisi.
Ozanoğlu
Ozanoğlu yolunda engeller sürü sürü,
Allahın izni ile yıkacağız küfürü,
Sel afetleri gibi geldi batıl kültürü,
Kimi birlikten yana,fitne eker kimisi.
Uruşlu aşık Şefkati ve oğlum Süleyman BÜYÜKGEDİK (Ozanoğlu) ATIŞMASI