Yetim Cümleler…Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Bu şiir, son zamanlarda gadre uğrayan terkedilmiş kadınlara adanmıştır.
Iraklaşıp gidiyorsun içimden Ve sen bunun farkında bile değilsin! Beni sarıp sarmalayan harfler d’üşüyor Hazan vurmuş bir yaprağa dönerken... Heykelimsi bir hale bürünüyor bedenim Cümlelerim tel tel dökülürken... Darası alınıyor sana ait olanların Benden sen çıkıyor Ve tek başıma kalıyorum… Güneş sönüyor Titrek ellerim arasında bir kibrit beliriyor Tutuşturuyorum cılız bir alevle Y’akıyorum gecenin tenhalığına Mumlar eriyor Ve siyahi bir kaleme dönüşüyor Avuçlarımdaki mum yanığı… Kömür karası gözlerine takılsın diye Seni yazıyorum karlar üzerine… Karlar eriyor, Ben eriyorum…. Sonra sorular geliyor aklıma Bir türlü dilime düşüremediğim; Neden diyorum sadece, neden? Sorarsan; nerdeyim, ne yapıyorum diye! Bil ki sensizlik zehrini yudumlamaktayım. Sahi bihabersin değil mi olup bitenden Ne kimin kaldığından gerçekten, Ne kimin gittiğinden! Mesela çocuklarımdan… Bebek ruhlu kaç cümle doğurdum bilemezsin! Bilemezsin senden öncesini ve senden sonrasını! Ama inan kesmedim hiç birinin göbek bağını... Hepsi birden ağlarken Ve hepsi sana muhtAÇKEN; Yetişemiyorum, Doyuramıyorum, Oysa hepsi kendi çocuklarım.. Ne hayalleri vardı hecelerimin bir bilsen; Büyüyüp sana kavuşacaklardı! Galiba hiç büyümeyecekler Benim büyüttüğümden ziyade… Ez cümle; Senden peydahlanmış ne kadar satır, dizem varsa Hepsini yetim bıraktın… Şimdi ben, koca bir gün’ahın sevabında Yetim başı okşamaktayım… Kim bilir sen nerede, kimin nazarındasın! Az kalsın unutuyordum; Çocukların hasretle öpüyorlar seni cânım… 10.12.2011 ~Ömer Faruk Arlı~BİZce~ |
Tebrikler
Ddilerim yaşadığın doğduğun şehir ve adım atığın heryer neşe ve huzur dolar
Selam saygı sevgi ve dua ile
A.E.O